Daniel Castelão e a nossa raça

Numa altura em que alguns multirracialistas tentam desesperadamente confundir os jovens com textos elogiosos sobre os nossos ex-irmãos africanos e sobre as ex-colónias deixo-vos excertos de dois discursos desse grande nacionalista Galego que foi Daniel Castelão.

“A entidade xeográfica galega ten fronteiras naturaes perfeitamente recortadas, e comprende algo máis que o território das nosas catro províncias (...). A terra galega é, ao mesmo tempo, unha entidade étnica, pero de dificultosa reconstrucción política, porque a fronteira portuguesa róubanos a espranza de anovar en breve a comunidade nacional dos tempos suevos(…)se incorporen ao seo da súa nación natural, e que o tempo -gran curandeiro dos erros hestóricos- posibilite a reconstrucción total da nosa unidade. Non se pode creer que o río Miño, vello pai de Galiza -representado na franxa azul da nosa bandeira- siga sendo un lindeiro perdurable de dous Estados."

Acrescento ainda outro discurso de Daniel Castelão em 1948, colocado recentemente pelo Prof. Adelino Maltez no seu blogue, a propósito da recente subida do poder dos Nacionalistas Galegos .

“Esas ánimas sen nome son as que crearon o idioma en que eu vos estou falando, a nosa cultura, as nosas artes, os nosos usos e costumes, i en fín, o feito diferencial de Galiza. Elas son as que, en longas centurias de traballo, humanizaron o noso territorio patrio, infundíndolle a todal-as cousas que na paisaxe se amostran o seu propio esprito, co que pode dialogar o noso corazón antigo. Elas son as que gardan e custodian, no seo da terra-nai, os legados múltiples da nosa tradición, os xermes incorruptibeis, da nosa futura hestoria, as fontes enxebres e purísimas do noso xenio racial. Esa moitedume de luciñas representa o pobo, que nunca nos traicionou, a enerxía coleitiva, que nunca perece, i en fín, a espranza celta, que nunca se cansa. Esa infínda moitedume de luciñas e vagalumes representa o que nós fomos, o que nós somos e o que nós seremos sempre, sempre, sempre"